Ali Bulaç'tan alıntı.

   Geçen gün bahsettiğim gibi Virgina Woolf'un Yazarlık Dersleri kitabını okuyorum. Buradan aklımda kalan Wooolf'un her gün yazmaya belirli bir vakit ayırdığı. Ben de her gün yazamasam da yazabildiğim kadar çok yazmaya çalışıyorum. Bu yazdıklarımın hepsi burada olmuyor tabii ki.

  Bugün Ali Bulaç'ın yazısındaki bir kısım özellikle bu aralar kafa yorduğum "Günümüzde İnsanında İş Anlayışı" konusunda hatırıma bir şeyler getirdi. İlgimi çeken kısım şöyle: " İnsan kendi dünyevi formasyonunun kusurlu, eksik, sonlu, izafi ve acziyet içinde olduğu bilgisine sahip olursa, bu bilgi onu hikmet ve irfana yöneltir. Böylelikle içinde bulunduğu kusurlu durumdan çıkmak için kemale, yani iyiliğe ve güzelliğe yönelme lüzumunu hisseder. Bu, beşeri hareketin ahlaki yönelimi, yani değişim sürecinin varoluşsal hedefinin ne olduğuyla ilgili temel bir konudur."